Marco Simoncelli: Ciao SuperSic

Όσοι είδαν τον αγώνα του 2008 στη Sepang δε θυμούνται πιο ευτυχισμένο πρόσωπο. Στα 21 του, το όνειρό του είχε γίνει πραγματικότητα. Ο αναβάτης με το νούμερο 58 πέτυχε την επιθυμία του κάθε πιλότου. Να γίνει Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Εκείνη τη στιγμή άγγιζε τον ουρανό. Η ζωή του περιστρεφόταν γύρω από ένα όνειρο, και ένα κομμάτι του το είχε εκπληρώσει. Από το Coriano στη Sepang ο τίτλος των 250 κ.εκ. τον έκανε αναγνωρίσιμο και ένα νέο είδωλο για την Ιταλία γεννήθηκε: Ο Marco Simoncelli.

Ταλαντούχος από μικρός με χαρακτηριστικά του την επιθετική και σταθερή οδήγησή του από τότε που ξεκίνησε στα minibikes. Από τότε που κέρδισε, από τότε που έβαλε το σημάδι του στους αγώνες.

Όταν πήρε τον Πανευρωπαϊκό τίτλο στα 125 κ.εκ. όλοι έλεγαν πως έπρεπε να κάνει το μεγάλο άλμα στο Παγκόσμιο. Το 2002 κάνει την πρώτη του εμφάνιση σε έξι αγώνες (με το νούμερο 37). Δύο χρόνια μετά έρχεται η πρώτη μεγάλη στιγμή. Κάτω από δυνατή βροχή, ο Marco κέρδισε τον πρώτο του αγώνα στη Jerez.

Κύριο μειονέκτημα του ήταν το μέγεθός του, έτσι άλμα του στην ενδιάμεση κατηγορία των 250 κ.εκ. ήταν η καλύτερη επιλογή. Μετά από δύο αδιάφορα χρόνια έρχεται η δικαίωση. Το 2008 στη Μαλαισία έζησε την ομορφότερη στιγμή της ζωής του.

Κάνει το επόμενο βήμα στο MotoGP με την πρόθεση να συνεχίσει τις καλές εμφανίσεις, όμως η… πείνα του για τη νίκη ήταν ο μεγαλύτερος αντίπαλός του. Ασχολήθηκε με τις διαμάχες γύρω από αυτήν, ηρέμησε την ορμή του και άρχισε να κάνει αισθητή την παρουσία του. Ωρίμαζε, ήξερε πια πώς να ηρεμεί τους πόθους του και να δίνει αποτελέσματα.

Στο Μπρνο έρχεται το πρώτο podium και αργότερα το επόμενο στην Αυστραλία. Ξεκινούσε να μην σπαταλά το ταλέντο του, αλλά να δίνει αποτελέσματα και να χτίζει το μέλλον του στη μεγάλη κατηγορία. Η τύχη όμως δεν τον άφησε…

Ώρα 15:50 στη Μαλαισία. Εκκίνηση για τον αγώνα, φεύγει μαζί με τον A. Bautista. Δεκαπέντε στροφές γεμάτες προσπεράσματα και ένταση. Αλλά ο αγώνας του θα σταματήσει 11 στροφές μετά. Ο Marco έμεινε στη μοτοσικλέτα του, αλλά ο πιστός του σύντροφος στα ταξίδια του για 24 χρόνια τον πρόδωσε για ένα καταραμένο λεπτό.

Το κόκκινο 58 πέρασε στους αθάνατους . Σίγουρα θα προσπαθεί να στρίψει με τον Norick Abe, ο οποίος θα του λέει να μην χρησιμοποιεί το φρένο, θα ανταγωνίζεται τον Shoya Tomizawa και τον Daijiro Kato.

Περίπου 52 εβδομάδες και 366 ημέρες και ο χρόνος φαίνεται πως δεν ήταν επαρκής για να απορροφήσει αυτό το χτύπημα. Ο ουρανός της Sepang και οι καρδιές των φίλων του βάφτηκαν μαύρα εκείνη την μοιραία ημέρα.

auto.in.gr