ΜcLaren MP4-12C: Η επιστροφή των Βρετανών

Jack Rix

Αναμφισβήτητα η οδήγηση οποιουδήποτε αυτοκινήτου στο Goodwood αποτελεί μια εμπειρία που δύσκολα ξεχνιέται. Το να έρχεσαι όμως αντιμέτωπος με την περίφημη ανηφορική διαδρομή του West Sussex μέσα σε ένα από τα νεότερα και πιο εξελιγμένα supercar, είναι εμπειρία ζωής.

Το να διανύσουμε απόσταση 1,1 μιλίου τις παραμονές του Festival of Speed, σίγουρα, δεν θα μας αποκαλύψει πολλά για το πρώτο πραγματικό αυτοκίνητο δρόμου της McLaren μετά την F1 του 1994. Ωστόσο αναμφισβήτητα θα μας βοηθήσει να απαντήσουμε στην εξής ερώτηση: είναι καλύτερη από την Ferrari 458 Italia;

Η διαδρομή μας ξεκινά με αναμονή, καθώς περιμένουμε πίσω από μία μεγάλη ουρά στη γραμμή εκκίνησης. Υπό κανονικές συνθήκες θα ήμασταν ιδιαιτέρως ανυπόμονοι, ωστόσο, στην προκειμένη περίπτωση η αναμονή αποτελεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να γνωριστούμε με την MP4-12C.

Την ίδια στιγμή που το cockpit της 458 διακρίνεται για το εξαιρετικό του φινίρισμα, αλλά και την πολυπλοκότητά του -το τιμόνι διαθέτει πλήθος ενδείξεων και χειριστηρίων για τις ρυθμίσεις της ανάρτησης, τον διακόπτη της μίζας καθώς και το γνωστό Μanettino με πέντε επιλογές για τη ρύθμιση του traction control, στο εσωτερικό της McLaren το τιμόνι είναι ένα απλό… τιμόνι.

Επίσης, το γεγονός ότι οι διακόπτες ελέγχου του κλιματισμού τοποθετούνται στην πόρτα επιτρέπει στην κεντρική κονσόλα να φιλοξενήσει μία μεγάλη οθόνη αφής και δύο διακόπτες, μέσω των οποίων μπορείς να παραμετροποιήσεις τη συμπεριφορά του πλαισίου και του κινητήρα.

Όπως και να έχει, η εξωτερική εμφάνιση του MP4-12C δεν μπορεί να συγκριθεί με την επιθετική κομψότητα που αποπνέει η σχεδίαση της 458. Ακόμη και εδώ, πάντως, όπου το βρετανικό supercar βρίσκεται περικυκλωμένο από αυτοκίνητα αντίστοιχου… βεληνεκούς, η ΜcLaren καταφέρνει να ξεχωρίσει χάρη στην συμπυκνωμένη δύναμη που αποπνέει η κατά τα άλλα, συγκρατημένη σχεδίασή της.

Και κάπως έτσι φτάνει, η σειρά μας στη γραμμή εκκίνησης. Το λόγο, πλέον, έχει ο κινητήρας που γουργουρίζει στο ρελαντί καθώς εμείς ρυθμίζουμε τους διάφορους διακόπτες που αφορούν είτε το μοτέρ είτε τις αντιδράσεις του πλαισίου, στο πρόγραμμα λειτουργίας «Track».

H σημαία εκκίνησης πέφτει και εμείς δεν χάνουμε την ευκαιρία να εξαντλήσουμε τη διαδρομή του δεξιού πεντάλ. Δύο ταχύτητες πάνω και μερικά δευτερόλεπτα αργότερα, κάποια πράγματα αρχίζουν να γίνονται ξεκάθαρα.

Το βρετανικό supercar διαθέτει φανταστικό ήχο, σαν μπάσο βρυχηθμό, χωρίς ωστόσο να μπορεί να συγκριθεί με το διαπεραστικό «στρίγκλισμα» της Ferrari. Αντιθέτως, το κιβώτιο αποδεικνύεται πραγματικό αριστούργημα: εξαιρετικά ομαλό στην αυτόματη λειτουργία και απίστευτα γρήγορο στις χειροκίνητες αλλαγές σχέσεων.

Τα γνωστά σε όλους, πια, paddles είναι επίσης δύο θέσεων: αν δεν εξαντλήσεις τη διαδρομή του μοχλοδιακόπτη τότε απλώς θα προετοιμάσεις την αλλαγή ταχύτητας, ενώ σε αντίθετη περίπτωση η αλλαγή θα πραγματοποιηθεί κανονικά.

Κατά τη διαδικασία της επιβράδυνσης -για την οποία φροντίζουν τα ιδιαίτερα αποτελεσματικά φρένα κεραμικής σύνθεσης και τα αεροδυναμικά πτερύγια που ανυψώνονται για αυτόν το σκοπό- αν τραβήξεις και κρατήσεις το αριστερό paddle το κιβώτιο θα επιλέξει αυτόματα την ιδανική σχέση για τον δεδομένο ρυθμό περιστροφής του κινητήρα.

Για την ώρα, κύριο μέλημα παραμένει η διατήρηση του αξίας 192.153 ευρώ αυτοκίνητου στο δρόμο. Στην πρώτη δεξιά στροφή διαπιστώνουμε ότι το ελαφρύ σύστημα διεύθυνσης παρέχει υψηλότατα επίπεδα πληροφόρησης στον οδηγό, αν και δεν είναι τόσο γρήγορο όσο αυτό της 458. Στη συνέχεια, ο κινητήρας είναι αυτός που παίρνει για μία ακόμη φορά το λόγο καθώς μπροστά μας βρίσκεται μία μεγάλη ευθεία.

Αυτή είναι και η στιγμή που συνειδητοποιούμε το πόσο γρήγορη είναι τελικά η συγκεκριμένη McLaren -πιο γρήγορη από οτιδήποτε δεν βρίσκεται στην κατηγορία Bugatti Veyron. Τα ίδιο επιβεβαιώνουν και οι αριθμοί, μόνο που αυτή τη στιγμή η πίεση που νιώθουμε στο σώμα μας και οι ιδρωμένες παλάμες μας, αρκούν για να μας πείσουν.

Αντιθέτως, ανεξήγητα εντυπωσιακή παραμένει η συμπεριφορά του αυτοκινήτου στην άσφαλτο. Στις στροφές η MP4-12C εμφανίζει την ουδετερότητα της 458, ενώ στις ευθείες οι ποιότητα κύλισης είναι υποδειγματική. Πίσω από αυτή την συμπεριφορά βρίσκεται η νέα υδραυλική ανάρτηση η οποία δεν διαθέτει αντιστρεπτικές δοκούς, επιτρέποντας έτσι σε κάθε τροχό να κινείται απολύτως ανεξάρτητα.

Από τη στιγμή που το αμάξωμα εμφανίσει κλίσεις, η ηλεκτρονικά ελεγχόμενη ανάρτηση μεταβάλλει τη σκληρότητα των αμοριστέρ που δέχονται την πίεση, διατηρώντας την απαιτούμενη ισορροπία.

Καθώς η σύντομη -όπως αποδείχθηκε- διαδρομή φτάνει στο τέλος της, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι η συνάντησή μας με το βρετανικό supercar θα πρέπει να τερματιστεί.

Αν και ο απαράμιλλος συνδυασμός, ταχύτητας, άνεσης και συγκινήσεων κέρδισε μια -μόνιμη- θέση στο μυαλό μας, επιστρέφουμε στην αρχική μας ερώτηση. Είναι η MP4-12C καλύτερη από την Ferrari 458 Italia;

Στα χαρτιά ναι. Στην πραγματικότητα τα δύο supercar βρίσκονται πολύ κοντά για να αποφασίσει κανείς ποιο υπερέχει. Θα πρέπει λοιπόν να περιμένουμε μέχρι να έχουμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε τα δύο αυτοκίνητα ταυτόχρονα για να καταλήξουμε σε ασφαλέστερα συμπεράσματα.

Auto Express