Fiat Panda 4×4 1.3 Multijet II: Βασικές αρχές τετρακίνησης

Γιάννης Αδάναλης

Έχουν περάσει 30 χρόνια από την ημέρα που η Fiat θέλησε να συνδυάσει τις συμπαγείς διαστάσεις ενός μικρού και προσιτού αυτοκινήτου με τις ιδιότητες που προκύπτουν από την παρουσία-λειτουργία ενός συστήματος τετρακίνησης.

Το επιτυχημένο -όπως εκ των υστέρων αποδείχθηκε- πείραμα έμελλε να επαναληφθεί όταν το Fiat Panda επέστρεψε -έστω και καθυστερημένα- στην ευρωπαϊκή αγορά, δίνοντας συνέχεια στη δυναστεία της ιταλικής φίρμας στην ευρύτερη κατηγορία των αυτοκινήτων πόλης.

Το τετρακίνητο Panda -στη τρίτη, πλέον, γενιά του- διατήρησε το προσιτό του προφίλ, επιχειρώντας πρωτίστως να εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα αποτελεί το μοναδικό city car με κίνηση και στους τέσσερις τροχούς.

Οι αυξημένες διαστάσεις του και ο, τετράγωνης λογικής, σχεδιασμός του αποτελούν κοινό τόπο με τις δικίνητες εκδόσεις, συνεπώς πολύ γρήγορα οφείλεις να εστιάσεις σε εκείνες τις σχεδιαστικές λεπτομέρειες που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο δηλώνουν τη διαφορετικότητα του συγκεκριμένου Panda.

Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν τα σκουρόχρωμα πλαστικά που συναντάς στις εκτεθειμένες επιφάνειες του αμαξώματος, όπως και οι 15άρες ζάντες αλουμινίου με τα ελαστικά mud&snow του βασικού εξοπλισμού.

Αποκλειστικό προνόμιο του τετρακίνητου Panda αποτελεί και το Toscana Green, κοινώς το μεταλλικό χρώμα του αμαξώματος σε απόχρωση που πλησιάζει πολύ κοντά στο χακί, οι διαφοροποιημένες επενδύσεις των καθισμάτων, καθώς και οι εξίσου… περιπετειώδεις χρωματισμοί που έχουν χρησιμοποιηθεί στο ταμπλό.

Οι επιπλέον θήκες για μικροαντικείμενα αναλαμβάνουν, με τη σειρά τους, να ενισχύσουν τη χρηστικότητα της έκδοσης, χωρίς ωστόσο να διεκδικούν πρωταγωνιστικό ρόλο.

Άλλωστε, αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι ότι παρά την προσθήκη του ηλεκτρονικά ελεγχόμενου συστήματος τετρακίνησης, το Panda 4×4 δεν έχει περιορίσει το χώρο που αναλογεί σε επιβάτες ή αποσκευές.

Αντιθέτως, η δυνατότητα να μετατοπίσεις ως προς το διαμήκη άξονα την πίσω σειρά καθισμάτων αποτελεί ένα εξαιρετικό εργαλείο στην προσπάθεια να «χωρέσεις» τις οικογενειακές σου υποχρεώσεις στις διαστάσεις ενός αυθεντικού αυτοκινήτου πόλης.

Η συνέχεια ανήκει στον πετρελαιοκινητήρα των 1,3 λίτρων -γνωστό και ως Multijet II- καθώς πριν ακόμη διανύσεις τα πρώτα μέτρα στο αριστερό κάθισμα του τετρακίνητου Panda αυτός είναι που αναλαμβάνει να σε μυήσει στις ιδιαιτερότητές του.

Ο θόρυβος που παράγει στο ρελαντί μαρτυρά τις προδιαγραφές του, τις οποίες ο τρόπος με τον οποίο περνά στην άσφαλτο τους 75 ίππους και τα 190 Nm έρχεται πολύ σύντομα να επιβεβαιώσει.

Πέρα από τον πετρελαιοκινητήρα των 1.248 κ.εκ., τις τεχνικές προδιαγραφές του Panda 4×4 συμπληρώνει το μηχανικό κιβώτιο των πέντε σχέσεων, το βελτιωμένο σύστημα start&stop και το σύστημα τετρακίνησης το οποίο μεταφέρει ένα μέρος της διαθέσιμης ροπής στους πίσω τροχούς όταν αυτό κριθεί απαραίτητο.

Ο διακόπτης ELD, αν και παραπέμπει στο «κλείδωμα» του κεντρικού διαφορικού, ουσιαστικά αφορά τη λειτουργία ενός ηλεκτρονικού διαφορικού περιορισμένης ολίσθησης, η οποία είναι διαθέσιμη μέχρι την ταχύτητα των 50 χλμ./ώρα.

Προφανώς η αύξηση της απόστασης που χωρίζει το αμάξωμα από το έδαφος στα 16 εκατοστά έχει επιβάλλει αλλαγές στις ρυθμίσεις των αναρτήσεων, σε αντίθεση με τη διάταξη -γόνατα McPherson και ημι-άκαμπτος άξονας- η οποία δεν διαφοροποιείται.

Παρά τις ιδιαιτερότητές του, πάντως, το τετρακίνητο Panda εξακολουθεί να τα καταφέρνει μια χαρά στο, γνώριμο γι’ αυτό, αστικό περιβάλλον. Οι περιορισμένες ενεργειακές απαιτήσεις του πετρελαιοκινητήρα, η ευελιξία που εξασφαλίζουν οι συμπαγείς διαστάσεις, το ελαφρύ τιμόνι, η υπερυψωμένη θέση οδήγησης και η εξαιρετική ορατότητα κάνουν τη ζωή σου στην πόλη πολύ πιο εύκολη.

Βέβαια, όταν οι απαιτήσεις από το πλαίσιο και τον κινητήρα αυξηθούν τότε η αδυναμία του τετρακίνητου Panda να ανταποκριθεί στο ρόλο που πολλοί βιάστηκαν να του προσδώσουν είναι εμφανής.

Ακόμη και αν αφήσεις στην άκρη τις επιδόσεις, ο θόρυβος που προκύπτει κυρίως από την κοντή κλιμάκωση του πεντατάχυτου κιβωτίου σε ταχύτητες εθνικού δικτύου είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα κουράσει σε ένα μακρινό ταξίδι. Περιθώρια βελτίωσης δείχνει να έχει και η ακαμψία του πλαισίου, καθώς οι κραδασμοί που ακολουθούν την προσπάθεια της ανάρτησης να αποσβέσει τις έντονες ανωμαλίες του όποιου οδοστρώματος, γίνονται αντιληπτοί στο εσωτερικό.

Αν το ζητούμενο είναι η κίνηση εκτός δρόμου και σε επιφάνειες με χαμηλό συντελεστή πρόσφυσης (όπως χιόνι ή πάγο) τότε το Panda 4×4 θα μπορούσε να αποτελέσει μία εξαιρετική επιλογή. Σε αντίθετη περίπτωση, αντίστοιχες λύσεις μπορούν να προσφέρουν οι δικίνητες και σαφώς πιο προσιτές εκδόσεις του αυτοκινήτου.

auto.in.gr