Renault Captur 1.5 dCi: Σε απόσταση ασφαλείας

Γιάννης Αδάναλης

Για τη Renault τα οχήματα «ανώμαλου δρόμου» -κάπως έτσι τα περιέγραφαν οι Γάλλοι στις αρχές τις δεκαετίες του 1960- αποτελούν μια παράδοση που ξεκινά από την εποχή που το 4L έκανε τα πρώτα του βήματα στην ευρωπαϊκή αγορά.

Τότε οι ανεξάρτητες αναρτήσεις ενός Quatrelle ή ενός 2CV με τις τεράστιες διαδρομές και την ανησυχητικά υψηλή «πλαστικότητα» ήταν αρκετές για να σε ταξιδέψουν εκεί που οι πιο σύνθετες και συνεπώς πιο βαριές κατασκευές συναντούσαν απροσπέλαστα εμπόδια.

Η συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή. Αφήνοντας πίσω της και την πετρελαϊκή κρίση του 1973, η παγκόσμια αυτοκινητοβιομηχανία διέγραψε εν μία νυκτί τη φυσική απλότητα ενός αυθεντικά προσιτού τετράτροχου.

Τα οχήματα ελεύθερου χρόνου δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνισή τους, ως αποκλειστικά τετρακίνητες προτάσεις αλλά και ως αποκλειστικό προνόμιο κάθε προνομιούχου που αναζητούσε απελπισμένα ακόμη περισσότερο μέταλλο, στο πλαίσιο ενός ανούσιου αγώνα επίδειξης, βγαλμένου από την εποχή του ψυχρού πολέμου.

Μία άλλη κρίση -για ορισμένους περιβαλλοντική, για τους περισσότερους οικονομική- ανέτρεψε τα δεδομένα, επαναφέροντας -έστω και προσωρινά- τις ισορροπίες.

Το πολυδιαφημισμένο downsizing επεκτάθηκε από τον περιορισμό στον κυβισμό των κινητήρων, στη μείωση των εξωτερικών διαστάσεων, του βάρους και στο τέλος της ημέρας των δικών μας απαιτήσεων.

Κάπως έτσι από τα καλογυαλισμένα SUV φτάσαμε στα αστικών διαστάσεων crossovers, το νέο «trend» μιας αγοράς που εξακολουθεί να γλείφει τις πληγές της, έχοντας χάσει το 80% της δυναμικής της.

Κάπως έτσι από το… αλήστου μνήμης Renault Koleos των 2,5 λίτρων φτάσαμε στο συμπαθέστατο Captur, ένα αποκλειστικά δικίνητο B-SUV που στα χαρτιά, τουλάχιστον, προέρχεται από το εξαιρετικό, σε όλα τα επίπεδα, Clio.

Μιλώντας για τη συγγένεια Clio-Captur, τα πρώτα «σημάδια» έρχονται από τις κοινές σχεδιαστικές «συνήθειες» των δύο αυτοκινήτων.

Από την άλλη, η αυξημένη απόσταση που διατηρεί το αμάξωμα από το έδαφος (το ground clearance φτάνει έως και τα 20 εκατοστά), τα σκουρόχρωμα πλαστικά προστατευτικά σε θόλους και προφυλακτήρες, καθώς και τα έξι επιπλέον εκατοστά μήκους, προσδίδουν στο Captur έναν πολύ διαφορετικό προσανατολισμό.

Το ίδιο θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί και για το εσωτερικό του αυτοκινήτου, μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση οι εκπτώσεις, τόσο στην ποιότητα υλικών όσο και στον εξοπλισμό, είναι εκείνες που δίνουν τον τόνο, αδικώντας την προσπάθεια του Γάλλου κατασκευαστή να αναδείξει την πολυχρηστική διάσταση ενός τυπικού crossover.

Το ικανοποιητικό φινίρισμα του σκληρού πλαστικού που καλύπτει το ταμπλό του Captur δεν αρκεί για να καλύψει την απόσταση που το χωρίζει από το υλικό που έχει χρησιμοποιηθεί στην αντίστοιχη επιφάνεια του Clio.

Αντιστοίχως, οι μαύρες γυαλιστερές επιφάνειες της κεντρικής κονσόλας δεν καταφέρνουν να κρύψουν τους φθηνότερους διακόπτες που έχουν χρησιμοποιηθεί στο ηχοσύστημα του βασικού εξοπλισμού, ενώ ατέλειες στο φινίρισμα των πλαστικών θα συναντήσεις και στις εσωτερικές χειρολαβές των θυρών.

Από εκεί και πέρα, το ντουλαπάκι-συρτάρι στην πλευρά του συνοδηγού «κρύβει» έναν πλήρως εκμεταλλεύσιμο αποθηκευτικό χώρο 11 λίτρων, την ίδια στιγμή που τα πίσω συρόμενα καθίσματα επεκτείνουν το διαμέρισμα αποσκευών από τα 377 έως τα 455 λίτρα, τιμή που ξεπερνά κατά πολύ τα δεδομένα της κατηγορίας.

Συνδυάζοντας τις παραπάνω «επιδόσεις» του Captur με την ικανότητα του γαλλικού crossover να φιλοξενεί με άνεση ακόμη και πέντε επιβάτες στο εσωτερικό του, τότε το μοναδικό συμπέρασμα στο οποίο με ασφάλεια μπορείς να καταλήξεις έχει να κάνει με την επάρκεια του αυτοκινήτου απέναντι στις μεταφορικές ανάγκες μιας οικογένειας.

Βέβαια, στην προκειμένη περίπτωση η επάρκεια του Captur δεν έχει να κάνει αποκλειστικά με την άριστη διαχείριση των εξωτερικών του διαστάσεων και τη διαμόρφωση ενός άνετου και χρηστικού θαλάμου επιβατών αλλά και με την παρουσία ενός ιδιαίτερα αποδοτικού κινητήρα πετρελαίου χωρητικότητας 1,5 λίτρων.

Γνωστός από την παρουσία του στο Clio, ο τελευταίος αποδίδει 90 ίππους και 220 Nm ροπής, υποστηρίζοντας και με το παραπάνω τις προδιαγραφές του αυτοκινήτου.

Μπορεί τα 13,1 δευτερόλεπτα -αυτός είναι ο χρόνος που απαιτείται για την επιτάχυνση του Captur από στάση στα 100 χλμ./ώρα- να μην εντυπωσιάζουν, ωστόσο, το πλεόνασμα ροπής του πετρελαιοκινητήρα βρίσκεται πάντα εκεί για να προσφέρει το κάτι παραπάνω στις επιταχύνσεις εν κινήσει (ρεπρίζ).

Με δεδομένη την πληθωρική απόδοση του κινητήρα, η απουσία έκτης σχέσης από το μηχανικό κιβώτιο ταχυτήτων δεν αποτελεί ουσιαστικό πρόβλημα, είτε κινείσαι μέσα στην πόλη είτε έξω από αυτή, σε ταχύτητες εθνικού δικτύου.

Αντιστοίχως, η κατανάλωση καυσίμου δεν δείχνει διατεθειμένη να υπερβεί τα επίπεδα των 5 λίτρων/100 χλμ., με το σύστημα start&stop να λειτουργεί… υπερωριακά στη «σημαιοστολισμένη» -ενόψει Χριστουγέννων- Αθήνα.
{{{ moto }}}
Από τη στιγμή που το Captur δεν δείχνει να έχει χάσει, εξαιτίας των μεγαλύτερων διαστάσεων ή του… εκδρομικού χαρακτήρα του, την ευελιξία ενός αυθεντικού supermini, κέρδος μπορεί να θεωρηθεί η βελτιωμένη ορατότητα που εξασφαλίζει η ψηλότερη, κατά 10 εκατοστά σε σχέση με το Clio, θέση οδήγησης.

Απώλειες, αντιθέτως, καταγράφει η άνεση, καθώς στις εγκάρσιες ανωμαλίες ο πίσω άξονας αντιδρά πιο «ξερά» απ’ ότι θα ήθελες, προκαλώντας σε οριακές καταστάσεις τη νευρικότητα του πλαισίου.

Κατά τ’ άλλα, η αύξηση της απόστασης από το έδαφος δεν δείχνει να έχει μεταβάλλει ουσιαστικά τη συμπεριφορά του πλαισίου στην άσφαλτο. Η υποστροφή ελέγχεται με χαρακτηριστική ευκολία, απομακρύνοντας το πόδι σου από το γκάζι, ενώ το πανταχού παρών ESP θα παρέμβει τις περισσότερες φορές με διακριτικότητα πριν ο πίσω άξονας εκδηλώσει την πρόθεσή του να ακολουθήσει μια διαφορετική τροχιά.

Τέλος, κάτι παραπάνω από ικανοποιητική θα πρέπει να θεωρηθεί η αίσθηση που αποκομίζει κανείς, τόσο από το ηλεκτρικά υποβοηθούμενο σύστημα διεύθυνσης με τις 2,7 στροφές από άκρη σε άκρη όσο και από το σύστημα πέδησης το οποίο με τη σειρά του συνδυάζει τους αεριζόμενους δίσκους των μπροστινών τροχών με τα επίσης αεριζόμενα ταμπούρα των πίσω.

Σε μία άτυπη σύγκριση του πετρελαιοκίνητου Captur με την αντίστοιχη έκδοση του Clio, το μικρό crossover θα επικρατούσε, χωρίς ωστόσο τα προτερήματα που προκύπτουν από τις αυξημένες διαστάσεις του και τη μεγαλύτερη απόσταση που χωρίζει τις μεταλλικές του επιφάνειες από το έδαφος να μπορεί να δικαιολογήσει τη διαφορά τιμής και να αντισταθμίσει, παράλληλα, τις εκπτώσεις που έχουν πραγματοποιηθεί σε επίπεδο ποιότητας.

auto.in.gr