Fiat Panda 4×4 Climbing: Μικρό στην πόλη, μεγάλο στο βουνό!

Νίκος Μαρινόπουλος

Αυτοκίνητα πόλης υπάρχουν πολλά, με κίνηση όμως και στους τέσσερις τροχούς ελάχιστα. Μέχρι πρότινος, στην ελληνική αγορά, η μόνη αντίστοιχη επιλογή στην κατηγορία των μικρών αυτοκινήτων πόλης ήταν η τετρακίνητη έκδοση του Suzuki Wagon R+. Αυτή η εικόνα τουλάχιστον επικρατούσε ώσπου να κάνει την εμφάνισή του το Panda 4×4.

Πόσο χρηστική είναι όμως μια τετρακίνητη έκδοση σε συσκευασία mini διαστάσεων; Αν υποθέσουμε πως οι μετακινήσεις γίνονται σε ορεινές περιοχές, με χιόνια και πάγο, ή σε πεδινές με συνεχείς βροχοπτώσεις που πλημμυρίζουν τους δρόμους με λασπόνερα και χώμα, τότε η κίνηση σε όλους τους τροχούς μάλλον σας είναι αναγκαία. Αν, πάλι, συνηθίζετε να επισκέπτεστε το κέντρο της πόλης, την ευελιξία που προσφέρει ένα μικρό αυτοκίνητο δεν θα την συναντήσετε σε κανένα άλλο. Η τελευταία έκδοση που προστέθηκε στην οικογένεια του Panda καλύπτει όλα τα παραπάνω ζητήματα. Όπως συμβαίνει στα περισσότερα 4×4, έτσι και το τετρακίνητο Panda χαρακτηρίζεται από την αυξημένη απόσταση του αμαξώματος από το έδαφος, η οποία πολλές φορές είναι αρκετή για να ξεπεραστεί ένα εμπόδιο. Σκεφτείτε ότι η ποδιά που προστατεύει τον κινητήρα απέχει από το έδαφος περίπου 16 εκατοστά ενώ ψηλότερα σε σχέση με την απλή έκδοση, κάθεται ο οδηγός του αυτοκινήτου.

Το εσωτερικό του ιταλικού μοντέλου δεν διαφέρει σε κανένα σημείο από εκείνο που υπάρχει στις δικίνητες εκδόσεις, με εξαίρεση την όμορφη δίχρωμη επένδυση των καθισμάτων η οποία σε προδιαθέτει ευχάριστα. Καμία αλλαγή δεν υπάρχει στους χώρους για τους επιβάτες οι οποίοι είναι ικανοποιητικοί ενώ οι υψηλόσωμοι οδηγοί θα βρούν την θέση οδήγησης κάπως άβολη αλλά θα εκτιμήσουν την καλή -για τα δεδομένα της κατηγορίας- πλευρική στήριξη των καθισμάτων. Όσοι, πάντως, σκέπτονται να αποκτήσουν ένα Panda 4×4 καλό θα είναι να ξέρουν πως η συγκεκριμένη έκδοση διατίθεται σε 11 διαφορετικές αποχρώσεις αμαξώματος και συνδυάζονται με δύο ειδών ταπετσαρίες.

Σε σχέση με την βασική, η πλουσιότερη έκδοση Climping ξεχωρίζει εύκολα, από τους μεγαλύτερους και διαφορετικής σχεδίασης προφυλακτήρες και τα πλαϊνά προστατευτικά που τονίζουν περισσότερο τον off-road χαρακτήρα του ιταλικού μικρού. Αξίζει να σημειωθεί, πως στην βασική έκδοση δεν περιλαμβάνονται οι διαφορετικοί προφυλακτήρες οι οποίοι, μάλιστα, προσθέτουν μερικά εκατοστά στις εξωτερικές διαστάσεις του Climbing το οποίο φτάνει τα 3,574 μέτρα σε μήκος, τα 1,605 μέτρα σε πλάτος και τα 1,632 μέτρα σε ύψος.

Μετά από όλες τις στατικές παρατηρήσεις, μπαίνεις στον πειρασμό να διαπιστώσεις αν πράγματι το Panda 4×4 είναι αυτό που… δείχνει. Προτού όμως οδηγήσουμε το μοντέλο της Fiat ρίξαμε μια ματιά στον πίνακα των επιδόσεων και εκεί τα πράγματα δεν είναι καθόλου κολακευτικά για το ιταλικό μοντέλο καθώς είχαμε πολύ καιρό να συναντήσουμε αυτοκίνητο που χρειάζεται 20 εργοστασιακά δευτερόλεπτα για να πιάσει τα 100χλμ/ώρα από στάση. Μιλώντας πάντα με βάση τις μετρήσεις που δίνει ο κατασκευαστής, η δικίνητη έκδοση είναι ταχύτερη κατά 6 δευτερόλεπτα, διαφορά η οποία, αν μη τι άλλο, δεν περνά απαρατήρητη.

Στο δρόμο όμως το Panda 4×4 δεν φαίνεται να είναι τόσο αργό όσο λένε οι αριθμοί. Ο λόγος που το mini της Fiat σου δίνει την εντύπωση πως κινείται σχετικά σβέλτα αφορά στη αρκετά κοντύτερη κλιμάκωση των σχέσεων, σε σχέση πάντα με τις υπόλοιπες εκδόσεις του μοντέλου. Ενδεικτικά αναφέρουμε πως η 2^η σχέση στο δικίνητο Panda εξαντλείται -θεωρητικά- στα 93χλμ/ώρα ενώ στο τετρακίνητο δεν ξεπερνά τα 70χλμ/ώρα!

Βέβαια, σε ανηφορικούς δρόμους με μεγάλη κλίση ή όταν υπάρχουν επιβάτες σε όλες τις θέσεις ο κινητήρας ζορίζεται αρκετά. Αν τον πιέσεις και λίγο παραπάνω μπορεί να δεις το κοντέρ να φτάνει την τελική ταχύτητα που δίνει ο κατασκευαστής. Αλλά τι περισσότερο μπορείς να περιμένεις από ένα μοτέρ που αποδίδει 60 ίππους; Θα πρέπει ωστόσο να γνωρίζετε πως οι υπόλοιποι ευρωπαϊοι βλέπουν με διαφορετικό μάτι την επιλογή του Panda 4×4 καθώς εκεί θα είναι διαθέσιμη η αξιόλογη diesel έκδοση των 1,3 λίτρων με 70 ίππους.

Εκτός από την ισχύ του κινητήρα, στο ιταλικό μοντέλο δεν θα βρείτε άλλο σημείο που να σας βάλει σε σκέψεις. Η οδική του συμπεριφορά είναι περισσότερο συμπαθητική από αυτή των δικίνητων εκδόσεων καθώς οι κλίσεις στις στροφές είναι μικρότερες και η άνεση ελαφρώς καλύτερη. Τι είναι αυτό που κάνει την διαφορά;

Ορισμένες αλλαγές στην ανάρτηση, όπως η μεγαλύτερη διαδρομή μπροστά, χάρη στα νέα αμορτισέρ και τα διαφορετικού τύπου ελατήρια. Πίσω, ο ημιάκαμπτος άξονας έχει αντικατασταθεί από ανεξάρτητη διάταξη με εγκάρσιους και διαμήκεις βραχίονες για να είναι εφικτή η τοποθέτηση του πίσω διαφορικού. Επίσης, βελτιωμένο είναι και το σύστημα πέδησης, καθώς και στους τέσσερις τροχούς έχουν τοποθετηθεί δίσκοι.

Πριν το διαφορικό, υπάρχει ο συνεκτικός συμπλέκτης ο οποίος όταν κλειδώνει μεταφέρει την ροπή στους πίσω τροχούς. Λίγο έως πολύ η λειτουργία ενός τέτοιου τύπου συστήματος τετρακίνησης είναι γνωστή. Υπό κανονικές συνθήκες, το Panda κινείται όπως η απλή έκδοσή του, δηλαδή ως δικίνητο. Όταν τα πράγματα δυσκολέψουν και η πρόσφυση των τροχών δεν είναι ικανοποιητική, τότε ο συνεκτικός συμπλέκτης κλειδώνει και μεταφέρει την κίνηση και στους πίσω τροχούς.

Αρχικά, διατηρούσαμε κάποιες επιφυλάξεις σχετικά με τις εκτός δρόμου ικανότητες ενός mini μοντέλου σαν το Panda. Περνώντας όμως από την άσφαλτο στο χώμα πραγματικά εντυπωσιαστήκαμε. Το Panda 4×4 καταφέρνει να σκαρφαλώσει εκεί που δεν μπορούν να φτάσουν τα μεγάλα SUV χάρη στους υπερβολικά μικρούς πρόβολούς του και το μικρό μεταξόνιο που προσφέρουν μεγάλες γωνίες πρόσβασης και διαφυγής. Με απλά λόγια, τα άκρα του Panda δεν βρίσκουν στα δύσκολα σημεία π.χ. όπως είναι η αναρρίχηση σε μια πλαγιά. Όσο για την άνεση που προσφέρει το Panda στις off road διαδρομές, είναι ικανοποιητική αν κρίνει κανείς ότι έχουμε να κάνουμε με ένα μικρό αυτοκίνητο.

Εν τέλει, συμφέρει;

Το ερώτημα που θα πρέπει κανείς να θέσει στο εαυτό του πριν την τελική επιλογή είναι κατά πόσο θα αξιοποιήσει τις δυνατότητες της τετρακίνησης. Στην αντίθετη περίπτωση θα πρέπει μάλλον να επιλέξει την απλή έκδοση η οποία, άλλωστε, κοστίζει σημαντικά λιγότερο.

Όσοι κρίνουν πως ένα οικονομικά προσιτό τετρακίνητο μοντέλο τους είναι απαραίτητο, τότε το Panda συστήνεται ανεπιφύλακτα. Αρκεί να μην τίθεται θέμα χώρων, όχι γιατί αυτοί του ιταλικού mini δεν ικανοποιούν αλλά διότι στον ανταγωνισμό υπάρχει μια επίσης αξιόλογη -ιαπωνική- πρόταση με μεγαλύτερους χώρους και ελαφρώς αυξημένη τιμή πώλησης.

Η βασική έκδοση του Panda 4×4 κοστίζει 12.090 ευρώ και στον εξοπλισμό της περιλαμβάνει -μεταξύ άλλων- τέσσερις αερόσακους, ABS+EBD, air condition, ηλεκτρικά παράθυρα, κεντρικό κλείδωμα, ρυθμιζόμενο σε ύψος τιμόνι και τροχούς 14 ιντσών με ελαστικά διαστάσεων 165/70.

Η πλουσιότερη έκδοση, η Climbing, στοιχίζει 12.980 ευρώ και -μεταξύ άλλων- διαθέτει επιπλέον της βασικής τα πλαστικά προστατευτικά, διαφορετικούς προφυλακτήρες, μπάρες οροφής, προβολείς ομίχλης, ράδιο-CD με τέσσερα ηχεία, κλείδωμα θυρών μέσω τηλεχειρισμού, διαιρούμενα πίσω καθίσματα, σε αναλογία 50/50, και ζάντες αλουμινίου 14 ιντσών με ελαστικά διαστάσεων 185/65.

Η τιμή πώλησης του μοντέλου της δοκιμής μας ανέρχεται στα 13.940 ευρώ καθώς διαθέτει -μεταξύ άλλων- επιπλέον αερόσακους οροφής (350 ευρώ), CD-Changer (290 ευρώ), αυτόματο κλιματισμό (350 ευρώ), ηλεκτρικά ανοιγόμενη ηλιοροφή (550 ευρώ) και ρυθμιζόμενο, σε ύψος, κάθισμα οδηγού (100 ευρώ).

Οι τετρακίνητες εκδόσεις που υπάρχουν στην κατηγορία των αυτοκινήτων πόλης ή στην αμέσως επόμενη των mini είναι μόλις τρεις και όλες ιαπωνικές προελεύσεως. Έτσι, λοιπόν όποιος ενδιαφέρεται να αποκτήσει ένα μικρό 4×4 θα πρέπει να επιλέξει ανάμεσα σε ένα Fiat, ένα Daihatsu και δύο Suzuki.